Son Kez

Zamana yenilen kelimeler gibi,

Sende yenildin değil mi?

Suspus oldu gönül yanarken,

Hapsoldu karanlığa, yokluk zamanı sessizliği.

Geçtiğim yollardı sessizliğin duvarları,

Sustum, haykırdım, yokluğun tüm odadaydı,

Çaresizdim, sesimi duyan da olmadı,

Bulutlardan bir parça hüzün yağdı.

Geride ne bir iz kaldı ne de bir ses,

Yoktu ve olmayacaktı bıraktı nefessiz,

Ne ağlayabildim ne de sayabildim yıldızları,

Sustum ve payıma düşenle vedalaştım son kez.

Baktığım her yerdeydi,

Sustuğum her cümlede başkentimdi,

Paylaşıldı, herkes düşeni aldı payına,

Yokluğun yine anlaşıldı baba.