Duygu Fırtınası

Yıllardır anlatamadım derdimi, taşıdım yükümü,

Birde sonunda baktım ki, tüketmişim ömrümü,

Esirgersem hak edenden, istediği sözümü,

Vicdanım sızlar, rahatlatamam gönlümü.

Gözyaşı dolu, hüzün dolu, acılar fırtınası,

İstersen sen de düşün, kime geldi sırası,

Mutlu, huzurlu, pür neşe yaşarken hayatta,

Bakmışsın birden karşına çıkmış acı faturası.

Nasıl da geçiyor koşar gibi zaman,

Hiç anlamadım, ömrüm bitti inan,

Mutlu görür, bakanlar halime,

Kimse bilmez çektiklerimden, bir kelime.

Yazmak istesem de artık bahane,

Duygu denizinde fırtınalar kopsa kime ne?

Herkes düşmüş kendi geçim derdine,

Sen yazmışsın, sen okumuşsun kendi kendine.