Çiçek karı deler gülümser bana,
Yâr kokun üstümde yer etti diye.
Dokununca elim bulandı kana,
Demedim kimseye yâr etti diye.
Rüzgâr ki savurdu kırgın çiçeği,
Karlarca örtüldü dondu yüreği.
Yardım etmek için aldım küreği,
Nazikçe davrandım yâr ekti diye.
Güneş ışık verdi dirildi çiçek.
Yaprak dile geldi belirdi gerçek.
Haykırdı üstüme "ellerini çek!"
Bir anda kahroldum yâr küstü diye.
Ben korkmuştum da yâr bunu anladı.
Gözlerimden bin yaş yere damladı.
Özür diledim de hiç inanmadı.
Gözlerim yaşlandı yâr üzdü diye.
Tutmadım kendimi ona sarıldım,
Sarıldığım anda şerden arındım.
Gözlerim kapandı karda bayıldım.
Sayıkladım bin kez "yâr affet!" diye.
Tipi çıktı birden geldi üstüme,
Aldım çiçeğimi koydum göğsüme.
Affetti cananım baktı yüzüme,
Kızardı suratım yâr öptü diye.
Sırtımı tipide karlar eziyor,
Ellerim soğukta don kesiliyor.
Çiçek tohumlara hep anlatıyor,
Ölmüştü Aryâni yâr sevdi diye.
Komentarai