İnsan, kibrinin ötesine geçemez; çabalayıp geçse dahi yine kibri uğruna savaşmış olur.
Hataya maruz kalan insan, ekseri, kendini bilmeyen ve hâliyle insanları da göremeyen basit biridir.
En büyük erdem, bireyin ahlaklı olup olmaması değil, ahlaksız olmaya gerek duymamasıdır.
İnsanın var olduğu yerde doğru ve yanlış, yorumlardan öteye geçemez.
Bunalımların en yücesi ve en ızdıraplısı, sebebi bir türlü bilinemeyen bunalımdır.
En yüce insan, insanlığından kurtulmuş olandır.
Kendini bilmeyen insan, zihninin esiridir; bu sebepten durum ve olayları refleksleriyle karşılar.
Kuşku, tüccarların ürktüğü, özgürlerinse elinden bırakmak istemediği değerli bir oyuncaktır.
Şiir, yaşarken hissedilmedikçe yazarken pek önemsizdir.
En kötüsü değil midir insanın kendini kandırıp da bunun bilincinde dahi olmaması?
Kendini bilebilmenin en basit ve yararlı yolu eleştiri almaktır. Bu eleştirinin başkasından gelmesine gerek yok. Kendini eleştirme cesareti göstermelisin.
Herhangi bir şeye bağlı olmak ve olma arzusu ne ağır bir zavallılıktır!
Hedefe ulaşırken önünüzde tek yol-seçenek varsa olduğunuz yerden şüphe edin.
Bazı insanlar sadece karşı tarafı aşağılayabilmek için tırmanıyor yukarı.
Tahminlerimiz dahi rastgele değildir aslında, tıpkı tesadüflerin de bir sebebi olduğu gibi.
Bu yazı, konuk yazarımız olan Nurdoğan Ertaş'a aittir. www.meftun.art sitesinden yazarımızın diğer yazılarına ulaşabilirsiniz.
Comments